منظور از ابزارهاي تايپوگرافي در اين نوشتار تمامي فرم‌هاي حروف است كه براي طراحي حروف فارسي مورد استفاده مي‌باشند.
به‌طور كلي تمامي حروف فارسي از نظر طراحي شكل ظاهر به سه دسته كلي تقسيم بندي مي‌شوند:
1- خوشنويسي (Calligraphy)
2- تايپ (Type)
3- دست نوشته (Hand Letring)
اما منظور از خوشنويسي همان خطوط سنتي ما هستند و يا به تعبير ديگر خوشنويسي يعني: زيبا نوشتن با قواعد از پيش تعيين شده. تعداد اين خطوط بسيار زيادند كه برخي از آنها در هنر تايپوگرافي و گرافيك امروز همچنان پركاربرد هستند. خطوطي از قبيل: كوفي، نسخ، ثلث، نستعليق، شكسته و … همچنان بيشترين سهم را در تايپوگرافي دارند.
تايپ يا فونت همان حروفي هستند كه امروزه در كامپيوتر و قديم‌ترها در ماشين‌هاي تايپ موجود بود. فونت‌ها همگي از خطوط سنتي ما يا همان خوشنويسي‌ها طراحي و توليد شده‌اند و بيشترين خطي كه در اين رابطه مودر استفاده بوده خط نسخ مي‌باشد.
دست نوشته اما به يك معنا بدون قواعد از پيش تعيين شده نگارش مي‌شود و هنرمند بصورت في‌البداهه اقدام به نوشتن مي‌كند. تكنيك‌هاي مورد استفاده در دست‌نوشته بسيار زياد هستند ولي شناخت خطوط سنتي در ايجاد يك دست‌نوشته قابل قبول قطعا بسيار مهم است.
